40 حدیث از امام حسن عسکری (علیه السلام)

1- پرهیز از جدال و شوخی:
جدال مکن که ارزشت میرود و شوخی مکن که بر تو دلیر شوند.

2- تواضع در نشستن:
هر که به پایین نشستن در مجلس خشنود باشد، پیوسته خدا و فرشته ها بر او رحمت فرستند تا برخیزد.

3- هلاکت در ریاست و افشاگری:
آن که را به راست و چپ رود واگذار! به راستی چوپان، گوسفندانش را به کمتر تلاشی گِرد آوَرَد. مبادا اسرار را فاش کرده و سخن پراکنی کنی و در پیریاست باشی، زیرا این دو، آدمی را به هلاکت میکشانند.

4- گناهی که بخشوده نشود:
از جمله گنـاهانی کـه آمرزیده نشود ایـن است که [آدمی ] بگوید: ی کاش مرا به غیر از این گناه مؤاخذه نکنند. سپس فرمود: شرک در میان مردم از جنبش مورچه بر روپوش سیاه در شب تار نهانتر است.

5- نزدیکتر به اسم اعظم:
«بسم اللّه الرّحمن الرّحیم» به اسم اعظم خدا، از سیاهی چشم به سفیدیاش نزدیکتر است.

6- دوستی نیکان و دشمنی بدان:
دوستی نیکان به نیکان، ثوابست بری نیکان. و دوستی بدان به نیکان، فضیلت است بری نیکان. و دشمنی بدان با نیکان، زینت است بری نیکان. و دشمنی نیکان با بدان، رسوایی است بری بدان.

7- سلام نشانه تواضع:
از جمله تواضع و فروتنی، سلام کردن بر هر کسی است که بر او میگذری، و نشستن در پایین مجلس است.

8- خنده بیجا:
خنده بیجا از نادانی است.

9- همسایه بد:
از بلاهی کمرشکن، همسایه ی است که اگر کردار خوبی را بیند نهانش سازد و اگر کردار بدی را بیند آشکارش نماید.

10- پندی گویا و جامع:
شما را به تقوی الهی و پارسایی در دینتان و تلاش بری خدا و راستگویی و امانتداری درباره کسی که شما را امین دانسته ـ نیکوکار باشد یا بدکار ـ و طول سجود و حُسنِ همسایگی سفارش میکنم. محمّد(صلی الله علیه وآله وسلم)بری همین آمده است. در میان جماعت هی آنان نماز بخوانید و بر سر جنازه آنها حاضر شوید و مریضانشان را عیادت کنید. و حقوقشان را ادا نمایید، زیرا هر یک از شما چون در دینش پارسا و در سخنش راستگو و امانتدار و خوش اخلاق با مردم باشد، گفته میشود: این یک شیعه است، و این کارهاست که مرا خوشحال میسازد. تقوی الهی داشته باشید، مایه زینت باشید نه زشتی، تمام دوستی خود را به سوی ما بکشانید و همه زشتی را از ما بگردانید، زیرا هر خوبی که درباره ما گفته شود ما اهل آنیم و هر بدی درباره ما گفته شود ما از آن به دوریم. در کتاب خدا بری ما حقّی و قرابتی از پیامبر خداست و خداوند ما را پاک شمرده، احدی جز ما مدّعی این مقام نیست، مگر آن که دروغ میگوید. زیاد به یاد خدا باشید و زیاد یاد مرگ کنید و زیاد قرآن را تلاوت نمایید و زیاد بر پیغمبر(صلی الله علیه وآله وسلم) سلام و تحیّت بفرستید. زیرا صلوات بر پیامبر خدا(صلی الله علیه وآله وسلم) ده حسنه دارد. آنچه را به شما گفتم حفظ کنید و شما را به خدا میسپارم، و سلام بر شما.

11- اندیشه در کار خدا:
عبادت کردن به زیادی روزه و نماز نیست، بلکه [حقیقتِ] عبادت، زیاد در کار خدا اندیشیدن است.

12- پلیدی خشم:
خشم و غضب، کلید هر گونه شرّ و بدی است.

13- ویژگی هی شیعیان:
پیروان ما، گروه هی نجات یابنده و فرقه هی پاکی هستند که حافظان [آیین] مایند، و ایشان در مقابل ستمکاران، سپر و کمککار ما [هستند]. به زودی چشمه هی حیات [منجی بشریّت] بعد از گدازه توده هی آتش! پیش از ظهور بری آنان خواهد جوشید.

14- ناآرامی کینه توز:
کینه توز، ناآرامترینِ مردمان است.

15- پارساترین مردم:
پارساترین مردم کسی است که در هنگام شبهه توقّف کند. عابدترین مردم کسی است که واجبات را انجام دهد. زاهدترین مردم کسی است که حرام را ترک نماید. کوشننده ترین مردم کسی است که گناهان را رها سازد.

16- وجود مؤمن:
مؤمن بری مؤمن ،برکت و بر کافر، اتمام حجّت است.

17- محصول اعمال:
شما عمر کاهنده و روزهی برشمرده ی دارید، و مرگ به ناگهان میآید، هر کس تخم خیری بکارد به خوشی بِدْرَوَد، و هر کس تخم شرّی بکارد به پشیمانی بِدْرَوَد. هر که هر چه بکارد همان بری اوست. کُندکار را بهره از دست نرود و آزمند آنچه را مقدرّش نیست در نیابد، هر که به خیری رسد خدایش داده، و هر که از شرّی رهد خدایش رهانده.

18- شناخت احمق و حکیم:
قلب احمق در دهان او و دهان حکیم در قلب اوست.

19- تلاش بری رزق مقدّر:
رزق و روزی ضمانت شده، تو را از کار واجب باز ندارد.

20- عزّتِ حقگرایی:
هیچ عزیزی حقّ را رها نکند، مگر آن که ذلیل گردد و هیچ ذلیلی به حقّ نیاویزد، مگر آن که عزیز شود.

21- دوست نادان:
دوست نادان، مایه رنج است.

22- بهترین خصلت:
دو خصلت است که بهتر و بالاتر از آنها چیزی نیست:ایمان به خدا و سود رساندن به برادران.

23- نتیجه جسارت بر پدر:
جرأت و دلیری فرزند بر پدرش در کوچکی، سبب عاقّ و نارضایتی پدر در بزرگی میشود.

24- بهتر از حیات و بدتر از مرگ:
بهتر از زندگی چیزی است که چون از دستش دهی، از زندگی بدت آید، و بدتر از مرگ چیزی است که چون به سرت آید مرگ را دوست بداری.

25- وابستگی و خواری:
چه زشت است بری مؤمن، دلبستگی به چیزی که او را خوار دارد.

26- نعمت بلا:
هیچ بلایی نیست، مگر این که در آن از طرف خدا نعمتی است.

27- اکرام بدون افراط:
هیچ کس را طوری اکرام مکن که بر او سخت گذرد.

28- ارزش پند پنهان:
هر که در نهان، برادر خود را پند دهد او را آراسته، و هر که آشکارا برادرش را پند دهد او را کاسته.

29- تواضع و فروتنی:
تواضع و فروتنی، نعمتی است که بر آن حسد نبرند.

30- سختی تربیت نادان:
پرورش دادن نادان و ترک دادن معتاد از عادتش، مانند معجزه است.

31- شادی بیجا:
اظهار شادی نزد غمدیده، از بیادبی است.

32- جمال ظاهر و باطن:
صورت نیکو، زیبایی ظاهری است،و عقل نیکو، زیبایی باطنی است.

33- کلید تمام گناهان:
تمام پلیدی ها در خانه ی قرار داده شده و کلید آن دروغگویی است.

34- چشم پوشی از لغزش و یادآوری احسان:
بهترین برادران تو کسی است که خطایت را نادیده گیرد و احسانت را یادآور شود.

35- مدح نالایق:
هر که نالایقی را ثنا گوید، خود در موضعِ اتّهام قرار گیرد.

36- راه دوست یابی:
کسی که پارسایی خوی او، و بخشندگی طبیعت او، و بردباری خصلت او باشد دوستانش بسیار شوند.

37- انس با خدا:
کسی که با خدا مأنوس باشد، از مردم گریزان گردد.

38- خرابی مناره ها و کاخ ها:
هنگامی که قائم(علیه السلام) قیام کند، دستور به خرابی مناره ها و کاخ هی مساجد دهد.

39- نماز شب، سیر شبانه:
وصول به خداوند عزّوجلّ، سفری است که جز با عبادت در شب حاصل نگردد.

40- ادبی بسنده:
در مقام ادب بری تو همین بس که آنچه بری دیگران نمیپسندی، خود، از آن دوری کنی.

   پسر فاطمه، نور هدی
سبزترین باغ بهار خدا
با تو دل از غصه رها می شود
پاکتر از آینه ها می شود
ای گل گلزار خدا، یا حسن عسکرى (ع)
آینه ی قبله نما یا حسن عسکرى (ع)

***

دست بیفشانید و عود بسوزانید که یازدهمین مسافر بهار، از راه می رسد؛ قدم هایش را شکوفه باران کنید!
ولادت امام حسن عسکری(ع) مبارک باد.

***

***

ولی حق حسن العسکری ای آن که قضا
مجری امر تو و بنده رای تو بود،
نه همین جای تو در سامره تنها باشد
که به دلهای محبان تو جای تو بود

***

فضایل وسیره فردى امام حسن عسكرى علیه السلام

نفوذ معنوى

ثقةالاسلام كلینى در كافى و شیخ مفید در ارشاد نقل مى‏كند:

کتاب شناسی امام عسکری علیه‌السلام

ضمن عرض تبریک به مناسبت ولادت حضرت عسکری علیه السلام، از آنجا که امر «پژوهش» نیازمند «منابع» می‌باشد، در این نوشتار سعی شده کتابهای مربوط به زندگانی امام حسن عسکری علیه السلام، فهرست وار، به پیشگاه خوانند و محقّقان گرامی تقدیم گردد.

جغرافیاى اسلام

از روزى كه رسول گرامى اسلام آئین حیات بخش خویش را به جهانیان عرضه نمود، این دین آسمانى و جاویدان به سرعت در حال گسترش بود و در مدت 23 سال رسالت حضرت پیامبراكرم صلى ‏الله ‏علیه ‏و ‏آله ‏و سلم نداى توحیدى اسلام از اقصا نقاط عربستان به خارج از آن كشیده شد.

ـ آیا در سامرا فلان محله و فلان كوچه را مى‏شناسى؟

ـ آرى.

ـ از حسن بن على علیهما‏السلام خبر دارى؟

گرگان (استرآباد) از ایام گذشته، منطقه تاریخى و مذهبى بوده است. و مُعَرّب آن جرجان مى‏باشد.

طبق روایتى كه علامه مجلسى نقل مى‏كند، حضرت عسكرى علیه‏السلام در عصر خویش به گرگان تشریف آورده و با دوستان و یاران بى‏شمار خویش دیدار داشته است.

جعفر بن شریف جرجانى مى‏گوید:

...

الحمد للَّه رب العالمين، و صلى اللَّه على محمّد و آله الميامين
درود بر هدايتگران و مجاهدان..

وقتى سالگرد شهادت و يا ولادت يكى از ائمه هدى عليهم السلام فرامى رسد، ما رابه عمق شكافى كه ميان زندگى ما و حياتى كه وحى نويد آن را داده و در سيره پيغمبر وخاندان بزرگوارش تجلى يافته است، متوجه مى سازد

نام: حسن پدر و مادر: امام هادى و سليل شهرت: عسكرى كنيه: ابو محمّد زمان و محلّ تولّد: هشتم ربيع الثّانى يا 24ربيع الاول سال 232 ه. ق در مدينه. زمان و محلّ شهادت: هشتم ربيع الاول سال 260 ه. ق به دسيسه معتمد )چهاردهمين خليفه عبّاسى( در شهر سامره، در سنّ 28 سالگى به شهادت رسيد.
مرقد شريف: سامراء، واقع در عراق.
دوران زندگى: در دو بخش:
1 - قبل از امامت (22 سال) از 232تا254 ه. ق.
2 - دوران امامت (6 سال) از 254 تا 260 ه. ق.
آن حضرت، همواره تحت نظر و در زندان طاغوتهاى عصر خود بود، سرانجام با زهر جفا به شهادت رسيد.

سرو صداى مردم وحيوانات فرو مى نشست وبه كنارى مى رفتند تا آن حضرت سوار مى شد و مى رفت".
شاكرى در توصيف امام مى افزايد: "در محراب مى نشست و سجده مى كرد در حالى كه من پيوسته مى خوابيدم و بيدار مى شدم و مى خوابيدم در حالى كه او در سجده بود، كم خوراك بود

ابو هاشم گويد: يكى از دوستان امام عليه السلام نامه اى به او نوشت و ازاو خواست دعايى به وى تعليم دهد.
امام به او نوشت: اين دعا را بخوان: "يا أَسْمَعَ السَّامِعينَ، وَيا أَبْصَرَ الْمُبْصِرينَ، وَيا عِزَّ النَّاظِرينَ، وَيا أَسْرَعَ الْحاسِبينَ، وَيا أَرْحَمَ الرَّاحِمينَ، وَيا أَحْكَمَ الْحاكِمينَ، صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍوَآلِ مُحَمَّدٍ، وَاوْسِعْ لى فى رِزْقى وَمُدَّ فى عُمْرى، وَامْنُنْ عَلَىَّ بِرَحْمَتِكِ، وَاجْعَلْنى مِمَّنْ تَنْتَصِرُ بِهِ لِدِينِكَ وَلا تَسْتَبْدِلْ بى غيرى".
ابو هاشم گويد: با خود گفتم: خدايا، مرا در حزب و زمره خويش قرار ده.

به قسمت شكستگى چون نگاه كردم، چشمم به نامه هايى كه در آن تعبيه شده بود،افتاد.
شتابان چوب را در آستينم نهان كردم.
سقّاء شروع به داد و فريادكرد و به من و سرورم دشنام داد. (27)
امام از شيوه پنهانكارى اينگونه و با اين سطح عالى، حتّى براى رساندن نامه هايش از خانه اى به خانه ديگر و يا از شهرى نزديك به شهر نزديك ديگر، استفاده مى كرد.
در پايان اين ماجرا هم مى بينيم كه حامل نامه به خاطر عدم رعايت اصول پنهانكارى باعتاب شديد مواجه مى گردد.

...